Selenophile

Doğada hissettiğimiz, sevdiğimiz, korktuğumuz çeşitli durumlar vardır. Bazı durumları yaşadığımızda bu anıların bize özgü olduğunu zannediyoruz. Tanımlamak istemediğimiz bazı anları, belirsizlik içinde yaşamaya devam ediyoruz. Dış dünya için yüklediğimiz anlam, doğrudan ya da dolaylı olarak iç dünyamızın yansıması olabiliyor. Sosyal medyanın varlığıyla, dünyanın global etkisini daha fazla hissediyoruz. Yaşanan bazı durumlara, duygusal olarak bakıp, tepki verebiliyoruz. Fakat bizim gibi hissetmeyen insanları gördüğümüzde, derin ya da yüzeysel kaygı yaşayabiliyoruz.

Edebiyatta, filmlerde, şarkılarda genellikle ortak temalar kullanılır. Bunun amacı, hedeflenen kitleyi bir arada tutmaktır. Örneğin; çoğu kişi güneşin huzur verdiğini, yağmurun kasvetli olduğunu düşünür. Ben böyle düşünmüyorum. Bana ‘ay’ ve ‘ay ışığı’ huzur veriyor. Sadece huzur da değil, belirsizlik durumlarında, yapmam gerekenler için, bana güç verdiğini hissediyorum. Sosyal medyada karşıma çıkan ‘Selenophile’ kavramı beni çok şaşırttı.

Selenophile; ‘ay’ ı seven, ay çıkınca huzur bulan, ay ışığını seven kişilere deniliyormuş. Yunan mitolojisindeki, Ay tanrıçası ‘selene’ için atıf yapılıyormuş.

Burada bahsedilen, ‘ay’ ı ve ‘ay ışığı’ çoğu kişi sevebilir ancak ‘Selenophile’ durumu, ay ve ay ışığına; diğer insanlardan daha fazla değer verip, duygu ve düşüncelerde yoğunluk hissetmektir.

Literatürde böyle bir tanım yapılmasına şaşırdım. Benim gibi hisseden, bu bakış açısıyla bakan kişiler olduğunu, bu duruma verilen tanımla fark ettim. Bilgi, güçtür sözünü daha iyi anlamaya başladım. Çünkü hissetmek kadar, bilmekte önemlidir. Ay ışığı, bazıları için korku, bazıları için umutsuzluk hissettirirken, bir kısım içinse sıradan bir durumdur. Hissedilen duyguların, bireyin iç dünyasında karmaşık duygulara yönelmesi, belki de bu duyguların tanımlanmamasından kaynaklanır. Birey, hissetmekte olduğu bu duygulara anlam verirse, hayata bakış açısı da ‘anlam arayışı’ içinde olur. Selenophile kavramını öğrendiğimde, kendi içimde tanımlayamadığım bu durum için tanım yapılması, beni iyi hissettirdi.

Kalabalıklar arasında sıkışıp kaldığımız, psikolojik olarak kendimizi yalnız hissettiğimiz anlarda bile, aslında yalnız değiliz. Duygular ve düşüncelerle, insanlar arasında bağ oluşuyor. Bizi iyi hissettiren anlarda, başkalarının da iyi hissetme ihtimali olduğunu; kötü hissettiren anlarda, başkalarının da aynı duygu içinde olabileceğini anlayabiliriz.

Karanlıkta hissettiğimiz anlarda bile, ay ışığını görebilmek dileğiyle…